ETYKA W PSYCHOLOGII

ETYKA W PSYCHOLOGII - Kazusy

U pani A. S. zdiagnozowano ciążę pozamaciczną ulokowaną w lewym jajowodzie. Ciąża pozamaciczna nazywana jest także ektopową, od łacińskiego słowa ektopia – „przemieszczenie”. Do patologicznej implantacji zapłodnionej komórki jajowej może dojść wewnątrzotrzewnowo w obrębie w jamy brzusznej, w mięśniu macicy, w jej szyjce, w jajniku lub – jak w przypadku pani A.S. – w jajowodzie. Częstość występowania ciąży ektopowej sięga do 0.5% do 2% wszystkich ciąż. W części przemieszczeń dochodzi do samoistnego obumarcia zarodka. W innych wypadkach zbyt późne rozpoznanie ciąży ektopowej może doprowadzić nawet do śmierci pacjentki, głównie z powodu wewnętrznych krwotoków.

Ciążę pozamaciczną można leczyć dwojako: farmakologicznie i chirurgicznie. Terapia farmakologiczna polega w praktyce na domięśniowym wstrzyknięciu pacjentce metotreksatu. Specyfiku tego używano do chemioterapii pewnych nowotworów. W przypadku ciąży ekotopowej uniemożliwia on zagnieżdżenie się zarodka, co prowadzi do jego obumarcia. Preferowanym sposobem chirurgicznej terapii omawianej choroby jest metoda laparoskopowa. Za pomocą laparoskopii można ciążę pozamaciczną leczyć zachowawczo i radykalnie. Najogólniej mówiąc, leczenie zachowawcze polega na niewielkim nacięciu, np. jajowodu, i usunięciu płodu przez zassanie. W przypadku zaawansowanej ciąży stosuje się metodę radykalną, usuwając cały jajowód z jajem płodowym bądź jego część zawierającą to jajo. Leczenie farmakologiczne i zachowawcze w mniejszym stopniu wpływa na obniżenie płodności i jest mniej obciążające dla pacjentek.

U pani A.S., ze względu na znaczne zaawansowanie ciąży stwarzające zagrożenie dla jej życia, lekarze zdecydowali się na leczenie radykalne i – za zgodą pacjentki – usunięto cały jajowód.

Źródło: Kazimierz Szewczyk, Bioetyka, Państwowe Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009.