ETYKA W PSYCHOLOGII

ETYKA W PSYCHOLOGII - Kazusy

9 lutego 1974 roku w Maine Medical Center urodził się Robert Houle. Chłopiec był „głęboko upośledzony”. W historii choroby odnotowano nieprawidłowości w rozwoju niektórych kręgów, silnie zdeformowaną lewą część ciała (brak oka, niemal całkowity niedorozwój ucha, zniekształconą lewą rękę) oraz przetokę między tchawicą i przełykiem. Ostatnia z wad uniemożliwiała karmienie doustne grożąc przedostaniem się pokarmu do płuc, wiążącym się z następstwami bardzo groźnymi dla życia. W tej sytuacji należałoby chirurgicznie skorygować to upośledzenie.

Po upływie dwu dni ojciec dziecka – przy pełnej aprobacie lekarza prowadzącego – zażądał przerwania dożylnego odżywiania i nie wyraził zgody na korekcję. Przeciwko tym decyzjom zaprotestowali inni lekarze Centrum. Sprawa znalazła się w sądzie. Sędzia David Roberts orzeczenie rozpoczął od stwierdzenia, że „Najbardziej podstawowym prawem każdej istoty ludzkiej jest prawo do własnego życia”. W tej sytuacji, jak uznał, sprawą sądu było zestawienie medycznej wykonalności proponowanego zabiegu z nieomal pewnym ryzykiem śmierci dziecka przy jego zaniechaniu. Sędzia orzekł, że jeśli zachodzi medyczna potrzeba i zabieg jest wykonalny, to musi być przeprowadzony, bez względu na jakość przyszłego życia niemowlęcia. Korekcja została wykonana. Chłopiec zmarł krótko po zabiegu [1].

Kazus opisał Kazimierz Szewczyk

Przypisy