BIOETYKA / WPROWADZENIE

BIOETYKA / WPROWADZENIE - Przeglądy aktów prawnych

Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r., Nr 70, poz. 473), art. 2 ust. 1 pkt 5, art. 21, 24, 26, 28, 32, 32¹, 34, 37.

Leczenie, rehabilitacja i reintegracja osób uzależnionych od alkoholu stanowi jedno z zadań w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi (art. 2). Leczenie odwykowe jest prowadzone przez zakłady lecznictwa odwykowego oraz inne zakłady opieki zdrowotnej, jest bezpłatne (art. 21 ust. 1 i 3). Poddanie się leczeniu odwykowemu jest dobrowolne, jednak przepisy ustawy mogą wprowadzać wyjątki od tej zasady (art. 21 ust. 2). Przymus leczenia odwykowego następuje więc w sytuacji, gdy osoba uzależniona od alkoholu w związku z jego nadużywaniem powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchyla się od pracy albo systematycznie zakłóca spokój lub porządek publiczny (art. 24 i 26). Przepisy art. 24-34 określają procedurę przymusowego poddania osoby uzależnionej od alkoholu leczeniu odwykowemu. Osoby poddane przymusowemu leczeniu odwykowemu są przyjmowane do zakładów lecznictwa odwykowego poza kolejnością, do wyczerpania limitu miejsc stanowiących 20% ogółu miejsc przeznaczonych do leczenia odwykowego w tym zakładzie (art. 32¹). Przymusowe leczenie trwa tak długo, jak wymaga tego cel leczenia, nie dłużej jednak niż dwa lata (art. 34 ust. 1).

Osoby umieszczone w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, uzależnione od alkoholu, mają obowiązek poddać się zarządzonemu przez administrację tego zakładu lub schroniska leczeniu odwykowemu (art. 37).