|
I. Charakterystyka aktualnego stanu psychiatrycznej opieki zdrowotnej s. 5
Podstawowym wskaźnikiem stanu zdrowia psychicznego Polaków jest rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych, rejestrowanych w placówkach psychiatrycznej opieki zdrowotnej, w tym także związanych z nadużywaniem substancji psychoaktywnych: alkoholu, narkotyków i leków.
W ciągu 18 lat, od roku 1990 do 2007, wskaźnik rejestrowanego rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych wzrósł o 119% (z 1629 do 3571 na 100 tys. ludności) w opiece ambulatoryjnej i o 50% (z 362 do 542 na 100 tys. ludności) w opiece stacjonarnej.
Główne cele Programu
-
promocja zdrowia psychicznego i profilaktyka zaburzeń psychicznych;
-
zapewnienie chorym dostępu do kompleksowej i zintegrowanej opieki zdrowotnej oraz do innych form pomocy (unowocześnienie opieki według założeń modelu środowiskowego);
-
rozwój badań naukowych i tworzenie systemów informacji koniecznych do skutecznej ochrony i zapobiegania zaburzeniom zdrowia psychicznego.
Katalog zadań służących reformowaniu systemu opieki
Zwiększenie dostępności zróżnicowanych form opieki zdrowotnej wymaga szeregu zmian w dotychczasowym systemie opieki. Są to przede wszystkim:
-
zwiększenie liczby oddziałów psychiatrycznych przy szpitalach (ok. 70 – 100 oddziałów);
-
rozwijanie pozaszpitalnych form opieki środowiskowej (oddziały dzienne, hostele, zespoły opieki środowiskowej) – stosownie do lokalnych potrzeb i zalecanych wskaźników;
-
wzmocnienie lecznictwa ambulatoryjnego, poprzez zwiększenie liczby pełnoprofilowych poradni psychiatrycznych z bogatszą ofertą świadczeń, czynnych przez cały tydzień;
-
organizowanie systemu skoordynowanej opieki nad pacjentami zamieszkującymi określone terytorium poprzez tworzenie centrów zdrowia psychicznego;
-
kontynuowanie procesu przekształcania dużych szpitali psychiatrycznych – dążenie do ich zmniejszania, powierzanie im roli placówek wyspecjalizowanych, zapewniających profilowane świadczenia zdrowotne; zmniejszająca się liczba łóżek w dużych szpitalach powinna być w pewnym stopniu kompensowana wzrostem liczby łóżek na oddziałach psychiatrycznych szpitali ogólnych;
-
zapewnienie dostępu do pomocy na oddziałach opiekuńczych – wyrównanie dysproporcji regionalnych i zracjonalizowanie podziału zadań i sposobu finansowania placówek opieki zdrowotnej (finansowanych przez NFZ) i pomocy społecznej (finansowanych z innych źródeł);
-
szkolenie kadry (psychiatrów, psychologów klinicznych, terapeutów przygotowanych do pracy środowiskowej, pielęgniarek psychiatrycznych) niezbędnej do praktycznej realizacji środowiskowego modelu opieki – wymaga to zwiększenia naboru do szkolenia specjalistycznego oraz ułatwienia przebiegu szkolenia (stworzenie bodźców motywujących do podjęcia szkolenia, w tym ekonomicznych).
|
