| |||
BIOETYKA / WPROWADZENIE - Kazusy>Śmierć i umieranie>Rezygnacja z podtrzymywania życia>- w przypadku pacjentów, którzy utracili kompetencję>- gdy pacjent znajduje się w trwałym stanie nieświadomościKazus Tony Blanda - opis Niespełna 18-letni Anthony (Tony) Bland był ofiarą katastrofy mającej miejsce w dniu 15 kwietna 1989 roku na stadionie Hillsborough w Sheffield. Podczas próby wejścia na trwający już mecz piłki nożnej w napierającym tłumie kibiców zginęło 95 osób. Tony’ego Blanda tłum przycisnął do ogrodzenia miażdżąc mu płuca. W wyniku niedotlenienia uszkodzony został mózg i pacjent zapadł w stan trwale wegetatywny. Pacjenta umieszczono w Airedale Genaral Hospital w Keighley. Chorego karmiono przez sondę nosowo-gardłową. Opieka obejmowała, między innymi, cewnikowanie pęcherza, leczenie antybiotykami częstych infekcji wywoływanych obecnością cewnika oraz zabiegi rehabilitacyjne łagodzące skutki sztywności stawów i skurczów kończyn. Po upływie kilku miesięcy lekarz prowadzący T. Blanda – neurolog Jim Howe – i konsultujący przypadek specjalista stwierdzili, że chory bezpowrotnie utracił świadomość. Z tego powodu uznali dalsze leczenie za postępowanie nie przynoszące korzyści pacjentowi i zdecydowali się na przerwanie karmienia i nawadniania. Dr Howe, po rozmowie z rodzicami Tony’ego aprobującymi tę decyzję i dyrekcją szpitala, poinformował koronera o zamiarze zaniechania odżywiania. Koroner zgodził się z opinią lekarzy, że dalsze stosowanie procedur utrzymujących chłopca przy życiu można uznać za działania nie leżące w jego interesie, ostrzegł jednak dr. Howe’a, że przerywając te procedury może narazić się na zarzut zabójstwa. Chcąc uniknąć postępowania karnego dyrektor szpitala zwrócił się do Wydziału Rodzinnego Sądu Najwyższego z wnioskiem o zgodę na zaprzestanie leczenia utrzymującego przy życiu T. Blanda, w tym odżywiania i nawadniania. Na czas rozprawy przed Sądem powołano rzecznika pacjenta, nazywanego official solicitor.W listopadzie 1992 roku prezes Wydziału, sir Stephen Brown, przychylił się do wniosku dyrektora szpitala orzekając, że zaprzestanie terapii podtrzymującej życie Blanda jest zgodne z prawem. Opinii tej nie podzielił rzecznik pacjenta i złożył apelację do Sądu Apelacyjnego. Sąd jednakże, na posiedzeniu 9 grudnia 1992 roku utrzymał w mocy orzeczenie sędziego Browna. Solicitor odwołał się do Izby Lordów (najwyższej instancji brytyjskiego systemu sądowego). W dniu 4 lutego 1993 lordowie jednogłośnie oddalili apelację [1]. Anthony Bland zmarł w szpitalu Airedale 3 marca 1993 roku po 9 dniach od odłączenia odżywiania i nawadniania. Źródło: Kazimierz Szewczyk, Bioetyka, Państwowe Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009. [1] House of Lord, Airedale NHS v. Bland, |