BIOETYKA / ETYKA MEDYCZNA

BIOETYKA / ETYKA MEDYCZNA - Kazusy

Psycholog społeczny Muzafer Sherif, przeprowadził eksperyment mający na celu zbadanie interakcji pomiędzy rywalizującymi ze sobą grupami. Osobami badanymi było 24 chłopców w wieku 12 lat. Pochodzili oni z rodzin o średnim statusie społeczno-ekonomicznym, wyznających protestantyzm, w których nie dochodziło do znaczących konfliktów czy problemów. Badacze zabrali chłopców na obóz, zaczęli wdrażać procedurę eksperymentalną w celu weryfikacji hipotez. Warto dodać, ze rodzicom zapłacono za nieodwiedzanie synów, do eksperymentatorów również nikt nie przyjeżdżał. Chłopców nie poinformowano, że biorą udział w eksperymencie psychologicznym.

Eksperyment został podzielony na trzy fazy. W fazie pierwszej eksperymentatorzy starali się angażować chłopców w czynności, które miały na celu wytworzenie przyjaźni i poczucia wspólnoty w grupie. Następnie, w fazie drugiej, rozdzielono chłopców na dwie grupy składające się z 12 osób. Również w tej fazie uczestnicy eksperymentu wykonywali czynności, dzięki którym czuli się coraz bardziej związani ze sobą emocjonalnie. Na końcu drugiej fazy każda grupa nie tylko wykazywała poczucie wspólnoty, lecz również wytworzyła strukturę grupową, na którą składały się m.in. podział na lidera grupy i członków grupy, odpowiednie normy grupowe, w tym sankcje za zachowanie odstające od standardów grupy. Faza trzecia stanowiła główną fazę badawczą eksperymentu.

W trzeciej fazie dwie grupy chłopców zostały zaangażowane w aktywności mające na celu wzajemną rywalizację międzygrupową. Eksperymentatorzy chcieli wytworzyć atmosferę frustracji wśród członków grupy, która przegrywała daną konkurencję. Cel stanowiło zwiększenie solidarności wewnątrzgrupowej. Zgodnie z założeniami teorii rzeczywistego konfliktu międzygrupowego członkowie jednej grupy dość szybko zaczęli się zachowywać się wrogo wobec „obcych”, czyli członków przeciwnej grupy, dochodziło do nieprzyjemnych incydentów, a nawet bójek pomiędzy członkami odmiennych grup. Zdarzały się sytuacje i zachowania na tyle niepokojące, że eksperymentatorzy musieli reagować, aby nikomu nie stała się krzywda.

Po upływie paru dni, które miały na celu wyciszenie wzajemnej rywalizacji, pytano chłopców o cechy członków grupy własnej oraz grupy przeciwnej. Tak jak podejrzewali eksperymentatorzy, członkowie własnej grupy byli oceniani jako przyjacielscy i odważni, podczas gdy członkom grupy przeciwnej przypisywano cechy negatywne takie jak przebiegłość, niechęć do współpracy czy brak rozwagi.

Opracowano na podstawie: Sherif, M., Harvey, O.J., White, B.J., Hood, W.R., Sherif, C.W. (1954/1961). Intergroup Conflict and Cooperation: The Robbers Cave Experiment. Norman, OK: University of Oklahoma. Dostęp: Classics in the History of Psychology.

Oryginalny tekst: Sherif, M., Harvey, O.J., White, B.J., Hood, W.R., Sherif, C.W. (1954/1961). Intergroup Conflict and Cooperation: The Robbers Cave Experiment. Norman, OK: University of Oklahoma.