BIOETYKA / ETYKA MEDYCZNA - Kazusy
Policjanci w gabinecie ginekologa - komentarz
Powyższy kazus rozważany z perspektywy bioetyki kulturowej pokazuje, że Ustawa o planowaniu rodziny stanowi regulację prawną będącą nieusprawiedliwioną ingerencją państwa w macierzyństwo. Omawiany dokument poddaje kobietę ciężarną nadmiernej władzy i kontroli społecznej. Jej surowość jest dobrą miarą nasilenia społecznych lęków przed ciążą i kobietą ciężarną. Zadanie ochrony płodu i kobiety schodzi na drugi plan. Uciekając się do przymusu zachowania ciąży obecne prawo nie sprzyja także odpowiedzialnemu i dojrzałemu macierzyństwu.
Ustawodawca, nie zezwalając na aborcję ze wskazań społecznych, umieścił za wysoko dolną granicę ingerencji społeczeństwa w macierzyństwo. Kazus z Lublińca unaocznia, że niewłaściwe wyważenie nakazu ochrony wewnętrznej wartości życia prenatalnego, normy patocentrycznej i zakresu swobód reprodukcyjnych stwarza dogodne warunki wzrostu możliwych do uniknięcia cierpień. Mogą one osiągnąć intensywność drastycznie naruszającą godność kobiety.
Źródło: Kazimierz Szewczyk, Bioetyka, Państwowe Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009.
| 
