ETYKA W POLITYCE - Kazusy
>Etyka wojny
Wojna radziecko-fińska a znaczenie oporu zbrojnego - opis
komentarz
W pakcie Ribbentrop-Mołotow III Rzesza uznała Finlandię za radziecką sferę wpływów. Po zajęciu 17 września 1939 części terytorium Polski oraz faktycznym podporządkowaniu sobie państw bałtyckich Związek Radziecki zażądał od Finlandii cofnięcia granicy w okolicach Przesmyku Karelskiego o 25 km oraz wydzierżawienia półwyspu Hanko na bazę wojskową dla radzieckiej floty bałtyckiej. Radzieckie roszczenia były uzasadniane tym, że granica Finlandii znajdowała się tylko 28 km od Leningradu i Stalin obawiał się przeprowadzenia stamtąd ataku niemieckiego. „Ponieważ nie możemy przesunąć Leningradu” – miał powiedzieć – „musimy przesunąć granicę”. Fiński marszałek Mannerheim, który zdawał sobie sprawę, że wojna może zakończyć się zamianą Finlandii w kolejną republikę radziecką, początkowo opowiadał się za ustępstwami. Ostatecznie jednak Finowie na ustępstwa nie poszli i zostali zaatakowani przez ZSRR 30 listopada 1939. Po zaskakująco skutecznej i bohaterskiej obronie, jaką podjęli Finowie, wojna zakończyła się podpisaniem pokoju 13 marca 1940 r. Finlandia straciła 35 tys. km kwadratowych terytorium, a przebieg nowych granic był znacznie mniej korzystny niż ten proponowany przez Związek Radziecki cztery miesiące wcześniej. Po stronie Fińskiej zginęło ponad 23 tys. ludzi, a 430 tys. (12 proc. mieszkańców) straciło dach nad głową uciekając z terenów zajętych przez ZSRR. Po stronie radzieckiej zginąć mogło nawet kilkaset tysięcy ludzi. opracował Tomasz Żuradzki
|
